نقش تزریق داخل هیپوکامپی آنیزومایسین در تأثیر تعدیلی دگزامتازون بر تثبیت حافظه ی موش صحرایی

مقدمه: شواهد زیادی نشان می دهند که هیپوکامپ و فعالیت گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی در این ناحیه در فرایند یادگیری و حافظه ی هیجانی ضروری است. هم چنین برخی مطالعه ها پیشنهاد کرده اند که احتمالاً گلوکوکورتیکوئید ها تأثیر خود را از طریق دخالت در فرایند سنتز پروتئین در هیپوکمپ اعمال می کنند. هدف این مطالعه تعیین نقش تزریق آنیزومایسین (به عنوان مهارکننده ی فرایند سنتز پروتئین) به درون ناحیه ی خلفی هیپوکامپ بر تأثیر تعدیلی دگزامتازون در تثبیت حافظه ی موش صحرایی در مدل یادگیری احترازی غیرفعال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 90 سر موش نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم استفاده شدند. ابتدا به صورت دوطرفه روی ناحیه ی هیپوکامپ موش ها کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش در مدل یادگیری احترازی غیرفعال آموزش داده شد. در آزمایش1 بلافاصله بعد از آموزش داروی دگزامتازون (1/0، 5/0، 1 و 3 میلی گرم ) به صورت داخل صفاقی و همزمان، حلال دارو در ناحیه ی خلفی هیپوکامپ تزریق شد. در آزمایش 2 بلافاصله بعد از آموزش، داروی دگزامتازون به میزان 1 میلی گرم به صورت داخل صفاقی (بهترین دوز) و همزمان 5/0 و 1 میکروگرم در میکرولیتر آنیزومایسین به درون هیپوکامپ تزریق شد. 48 ساعت بعد، میزان آموخته های حیوان با ملاک های مدت زمان تأخیر قبل از اولین ورود به ناحیه ی تاریک و کل زمان طی شده در ناحیه ی روشن، طی 10 دقیقه ارزیابی شد و با گروه شاهد مقایسه شدند. یافته ها: تزریق دگزامتازون بلافاصله بعد از آموزش وابسته به دوز موجب تقویت تثبیت حافظه می شود (01/0p<). از طرفی تزریق همزمان آنیزومایسین به داخل هیپوکامپ موجب تعدیل تأثیر دگزامتازون می شود (01/0p<). نتیجه گیری : گلوکوکورتیکوئیدها نقش مهمی در روند تثبیت یادگیری های هیجانی دارند و احتمالاً یکی از سازوکارهای مداخله گر فرایند سنتز پروتئین داخل سلولی در ناحیه ی خلفی هیپوکمپ هستند.